У Магілёве стартуе фінал Усебеларускага лёгкаатлетычнага кросу на прызы Выдавецкага дома «Беларусь сегодня». Спаборніцтвы, з якіх для бегуноў – як прафесіяналаў, так і аматараў, – традыцыйна пачынаецца новы летні сезон. На старце тут заўсёды аншлаг, а на фінішы - пораз успыхваюць новыя зоркі. Такой зорачкай некалькі гадоў таму стаў Вячаслаў Скудны. Разгараўся паступова, але ў мінулым годзе быў гатовы заняць сваё месца, як мінімум, у Еўрапейскім сузор'і. Ды яшчэ і ў выглядзе праграмы, дзе традыцыйна непадзельна дамінуюць афрыканскія спартсмены. Зрэшты, у Славы на гэты конт сваё меркаванне. Будучым летам, пачынаючы як раз з трасы Усебеларускага кросу, ён мае намер падзяліцца ім з усім светам.
- Пандэмія мне моцна перашкодзіла. Пасля 2019 годзе я адчуў, што вось-вось павінен выйсці на якасна новы ўзровень. Яшчэ нядаўна быў зусім маладым, а тут – на роўных канкуруючай з лідэрамі, нават апера іх. Пачаліся міжнародныя турніры, а потым - суцэльныя адмены. Так што пачынаючыся сезон для мяне - як другі дыханне. Тым больш, што намячаецца некалькі цікавых стартаў. Хутка камандны чэмпіянат Еўропы. Павінна была быць Сусветная Ўніверсіяда ў Кітаі, але яе перанеслі. Хоць я мог там бегчы: яшчэ ж вучуся. Ну, і Алімпіяда, Токіа...
- Алімпіяда - рэальная мэта?
- Гэта вельмі і вельмі складана. Але рэальна. Так, нарматыў там вельмі высокі. У стипль-чезе трэба бегчы за 8.22.00. Пры тым, што мой асабісты рэкорд пакуль- 8:42.98. Але ёсць варыянт дабрацца па рэйтынгу. Там шанцаў больш. Усяго на дыстанцыі 3000 метраў з перашкодамі ў гульнях удзельнічаюць 45 чалавек. Каб трапіць у іх лік, трэба ўдзельнічаць у міжнародных стартах. Па сутнасці, хапіла б трох-чатырох добрых фінішаў.
- Але ў сусветным рэйтынгу ты зараз у канцы другой сотні...
- Так, але на дыстанцыі 3000 метраў з перашкодамі вельмі вялікая канкурэнцыя: бяжыць вельмі шмат людзей. У мяне цяпер 996 ачкоў. Дадаць яшчэ, дапусцім, 100, і я ўжо 83-й. Яшчэ 100 - у дваццатцы. Шчыльнасць велізарная. Мяркуючы па мінулым годзе, за тры старты прабіцца ў лік 45 наймацнейшых рэальна. Праўда, там свае нюансы. Па-першае, нават з улікам таго, што каранцінныя меры сталі слабейшыя, а спаборніцтваў больш, складаць каляндар усё роўна няпроста. Па-другое, барацьба ідзе, па сутнасці, за дзясятак месцаў. Таму што па тры месцы гарантавана забіраюць сабе кенійцы, эфіопы, угандыйцы. Гэта ўжо 9 квот. Традыцыйна выбіраюць квоты і афрыканцы, якія выступаюць за некаторыя еўрапейскія каманды. У выніку застаецца каля 20 краін, у якіх ёсць больш-менш моцныя спартсмены ў стыпль-чэзе, якія і змагаюцца за дзясятак пакінутых месцаў на Алімпіядзе. Хоць, заўважу, што на маёй дыстанцыі і ў бегу на 3000 метраў сітуацыя яшчэ не самая складаная. Напрыклад, на дыстанцыі 1500 метраў узровень суперніцтва і вынікаў проста залімітавыя.
- Ты ўжо паспеў сустрэцца на дарожцы з афрыканскімі стайерамі?
- У 2019 годзе ўдзельнічаў у чэмпіянаце Еўропы сярод моладзі. Не самы топавы старт, але там усё роўна хапала натуралізаваных афрыканцаў. Моцныя хлопцы, але пры гэтым, заўважу, хапала і еўрапейцаў, якія ні ў чым ім не саступалі. Ці вось, напрыклад, браты Ігнебрыгтсэн. Якаба Игнебригтсена я наогул лічу самым стромкім бягуном. Нарвежац, белы, якому ўсяго 20 гадоў, выступае на ўзроўні сусветных зорак, ні ў чым не саступае афрыканцам. Ды і наогул гэтыя нарвежцы - выдатныя матыватары для кожнага, хто лічыць, што не варта і спрабаваць. Пакуль хтосьці разважае, што змагацца з афрыканцамі нерэальна, яны проста бягуць і выйграюць. Пры гэтым з'явілася досыць шмат моцных англiчан, ёсць вельмі хуткія французы - не з прывазных. Так, раней цемныя спартсмены дамінавалі на сярэдніх і доўгіх дыстанцыях, але цяпер сітуацыя мяняецца. Ранейшае статус-кво захавалася на доўгіх дыстанцыях: ад дзесяці кіламетраў да марафону. Там з Афрыкай цягацца вельмі складана. Але вось на сярэдніх дыстанцыях, у стипль-чезе папросту можна кінуць выклік і кенійцаў, і эфіопам.
- Ты выступаеш з бранзалетам у колерах кенійскага сцяга: гэта твой выклік ім?
- Гэтую фенечку мне прывёз сябар, які быў на зборы ў Кеніі. Але для мяне гэта нешта больш, чым проста бранзалет. Так, Кенія сёння задае моду ў бегу на вынослiвасць. Але я гляджу на гэты бранзалет, і нагадваю сабе, што, перш за ўсё, яны вельмі шмат працуюць. Таму і мне нельга спыняцца, калі я хачу быць часткай гэтага руху.
- У 2019 годзе ты быў адным з лідараў у моладзевым заліку чэмпіянату Еўропы ў кросе, але ў выніку ўпаў у барацьбе і не здолеў фінішаваць. Карысны вопыт, або крос - занадта спецыфічны вiд?
- Крос-вельмі цікавы вiд, але ён не вельмі падыходзіць для такіх бегуноў, як я. Я магутны, фактурны, а ў кросе перавага ў больш лёгкіх спартсменаў. Ім лягчэй змяняць кірунак, пераадольваць ўздымы. Ды і па перасечанай мясцовасці, асабліва, калі траса мокрая і разбітая, ім бегчы лягчэй. На дарожцы ж я адчуваю сябе значна камфортней.
- Але пры гэтым рэгулярна ўдзельнічаеш ва Усебеларускім кросе, прычым апыняешся адным з лідараў.
- Гэта вельмі важны старт. Асабліва ў гэтым годзе. Стартаў, як я казаў, усё яшчэ недастаткова, пры гэтым усе хочуць удзельнічаць у спаборніцтвах, змагацца, паказваць вынікі. Так што я ўпэўнены, што ў Магілёве будзе максімальна прадстаўнічы склад удзельнікаў. І ў гэтым - галоўная каштоўнасць гэтага старту. Перад стартам летняга сезону ён дазваляе адчуць атмасферу барацьбы, праверыць сябе ў сур'ёзнай канкурэнцыі. Так што і я, і астатнія хлопцы пастараемся зрабіць усе, каб прабегчы эфектна і прыгожа.
