Падчас рэспубліканскіх спаборніцтваў за сектарам для штурхання ядра заўсёды цікава назіраць. У любым узросце тут ёсць тыя, хто можа парадаваць далёкімі метрамі і эмацыйнай барацьбой. Адны з вядучых роляў у гэтым відзе праграмы традыцыйна ў брэсчан, многія з якіх - падапечныя трэнерскай брыгады Кунац - Людмілы Уладзіміраўны і яе сына Дзмітрыя Аляксандравіча.
На нядаўнім міжнародным турніры па кіданнях памяці Яўгена Міхайлавіча Шукевіча іх выхаванцы неаднаразова падняліся на п'едэстал гонару. Гэта, зрэшты, зусім не дзіўна, затое большасць лідэраў групы пачалі новы сезон з асабістымі дасягненнямі. Заснаванне для аптымізму? Яшчэ якое! 21-гадовы Дзмітрый Карпук адправіў снарад на 20.57, здзейсніўшы пры гэтым у серыі чатыры спробы за 20-метровую рысу і пазначыўшы вельмі сур'ёзныя прэтэнзіі на летні моладзевы чэмпіянат Еўропы. 18-гадовы Ілля Місоўскі ўпершыню штурхнуў юніёрскае 6-кілаграмовае ядро за 19 метраў, зафіксаваўшы на бягучы момант другі вынік сезона ў Еўропе і свеце ў катэгорыі U20 - 19.51. З нядрэнным лічнікам выйграла спаборніцтвы юніёрак Юлія Кірысюк - 15.25. Тандэм настаўнікаў па выніках турніру быў прызнаны лепшымі трэнерамі Бестчыны і стаў уладальнікамі спецыяльных прызоў ад Брэсцкай абласной федэрацыі лёгкай атлетыкі.
- Рабяты малайцы, - падагульніла выступленне вучняў Людміла Уладзіміраўна. - З Карпуком і Місоўскім мы правялі добрую працу ва Уладзіслававе, гэты збор пайшоў нам на карысць. Юля Леанцюк засталася тут, але таксама справілася і паказала добры вынік. У іншых хлопцаў таксама асабістыя рэкорды. Дзмітрый Аляксандравіч пастараўся тут, я пастаралася там, разам мы ўсе склалі і атрымалі вось такія вынікі. Дзіма Карпук вельмі узмужнеў і ўжо становіцца дарослым спартсменам, рэзерв таксама цягнецца, імкнецца і раўняецца на лідэраў. Акрамя таго, у нас цяпер з'явілася вельмі здольная дзяўчынка - Паліна Белаш, 2006 года нараджэння.
На турніры памяці Я. М. Шукевіча Паліна стала сярэбраным прызёрам у малодшай юнацкай групе, паказаўшы ў заключнай спробе свае лепшыя метры - 13.77. Яе папярэдні асабісты рэкорд быў датаваны 10 красавіка - тады на мемарыяле В.М. Шаюнова спартсменка спачатку ў спаборніцтвах са сваім узростам паказала вынік 13.01, а затым са старэйшымі расштурхалася да 13.58. У Брэсце пад кіраўніцтвам брыгады Кунац 14-гадовая кобрынка трэніруецца каля двух месяцаў. Вынік дзяўчыны расце ад старту да старту, а мы вырашылі пазнаёміцца з падрастаючай перспектыўнай штурхальніцай ледзь бліжэй.
Паліна, як адбылося тваё знаёмства з лёгкай атлетыкай?
- Наогул у дзяцінстве я займалася валейболам, але майго трэнера не задавальняла мая вага. Ён паставіў ультыматум: скідаеш або сыходзіш, - і ў выніку я сышла. Некалькі месяцаў нічым не займалася, а потым мяне знайшоў мой трэнер з Кобрына Мікалай Мікалаевіч Мойсеюк, і я пачала ў яго штурхаць ядро. Тады мне было 13 гадоў, цяпер хутка споўніцца 15.
У Брэсце ўжо асвоілася?
- Першы час быў нязвыкла, але цяпер ужо ўсё добра - я адаптавалася, і мне ўсё падабаецца.
Якія ўражанні пакінулі мінулыя спаборніцтвы?
- Мне вельмі падабаецца выступаць. Вядома, заўсёды хочацца штурхаць лепш і далей, але часам бывае, што не адчуваеш рух. Але ў цэлым, уражанні ў мяне атрымаліся вельмі прыемныя. Мой асноўны від зараз - штурханне ядра. Дыск на спаборніцтвах я таксама кідаю, мне падабаецца гэта рабіць, але для яго я яшчэ пакуль не дастаткова падрыхтаваная.
Якія твае бліжэйшыя спартыўныя мэты?
- На сезон не магу нічога загадваць, таму што не ведаю, чаго чакаць. Можа, нешта будзе лепш атрымлівацца, можа, горш. Але ў любым выпадку, будзем старацца і працаваць.
