Навіны
ГЛЕБ ЖУК: СА З’ЯЎЛЕННЕМ САПЕРНІКАЎ З’ЯЎЛЯЕЦЦА ЦІКАВАСЦЬ. ВІДЭАМОМАНТЫ ТРЭНІРОЎКІ ПАД КІРАЎНІЦТВАМ ЛЕГЕНДАРНАГА ДЫСКАБОЛА ВАСІЛЯ КАПЦЮХА
22 Июня 2020
501

У адзін з рабочых зімовых вечароў, 13 студзеня 2020 года, мы зазірнулі ў манеж Рэспубліканскага цэнтра алімпійскай падрыхтоўкі па лёгкай атлетыцы на трэніроўку да вядомага беларускага дыскабола, бронзавага прызёра Алімпійскіх гульняў (1996) і двухразовага прызёра чэмпіянатаў свету (1995, 2003г.) Васіля Барысавіча Капцюха. Пад яго кіраўніцтвам трэніруецца Глеб Жук (бронзавы прызёр чэмпіянату свету U20 2016 года і сярэбраны прызёр чэмпіянату Еўропы U20 – 2017) і іншыя перспектыўныя спартсмены нашай краіны. У рамках рабочага спартсмена мы пагутарылі са знакамітым спартсменам, а таксама з яго настаўнікам. Сёння гатовы ўспомніць пра тое, як гэта было. Глядзіце відэаверсію інтэрв’ю, а таксама чытайце яе на нашым афіцыйным сайце.


Глеб, ты калі-небудзь браў у рукі трохкілаграмовы дыск?

- Вядома, я 43 метра яго кідаю.

Калі ўзяць розніцу ў кілаграм у дыску, то на колькі ідзе пралік?

- Да двухкілаграмовага ідзе прыбаўка 20 метраў. Калі дыск больш на 250 грамаў, то гэта плюс пяць метраў.

Пачакай, мы ж лічыць умеем... 43 плюс 20 – 63 метра. Патэнцыйна ты гатовы кідаць такія метры?

- Так.

Калі ты 43 метра кідаў?

- У кастрычніку 2019 года.

Мы думаем, некаторыя наведвальнікі нашай старонкі ў інстаграм могуць падзадумацца.

- Пажывем пабачым.


А што скажа асабісты трэнер? Колькі ў Вас ляцелі тры кілаграмы?

- У мяне "тройка" ляцела на 46 метраў у юніёрскім узросце. Але я ведаў, што людзі і па 53 метра кідалі.

Вяртаемся да Глеба: як ацэньваеш вынікі на старце сезона, дзе Віктар і Яўген кінулі па 61-62 метра?

Нармальна. Малайцы хлопцы. Але я зараз гляджу на іншыя рэчы. Падвярнуў нагу ў пятніцу, таму на сённяшняй трэніроўцы я ў ролі трэнера. Я пакідаў з месца тры кілаграмы, усё як мае быць. Нагрузку на ступню не даю, я больш бядром выбіваю і застаюся на правай.

Мы з вялікай цікавасцю глядзелі за табой, заўсёды шчыра радуемся, калі людзі ацэньваюць і падтрымліваюць адзін аднаго. Мы ачмурэлі, як ты падтрымліваў дзетак, якія выступалі на «Атлетыцы». Мы бачылі, што табе падабалася іх выступленне, і ты шчыра іх прымаў.

Кожная справа па-свойму цяжкая. Гэта было прыгожа. Я ведаю, што гэта каласальная праца. Танцы – гэта не самы лёгкі занятак. Гэтыя дзеткі яшчэ маленькія, але такія сабраныя, практыкуюць свае ўменні. «Атлетыка», як заўсёды, прайшла на вышэйшым узроўні.

Раскажы, для цябе былі прадказальныя і відавочныя пераможцы «Атлетыкі» або ты ставіў на іншых?

- Большасць пераможцаў, вядома, былі прадказальныя. Момантамі я быў здзіўлены. Я лічу, што ўсіх, хто браў медаль або набліжаўся на буйных стартах хоць бы да 4 месца – трэба заахвочваць.

Якая катэгорыя цябе здзівіла больш за ўсё: жаночая ці мужчынская, дарослая або юнацкая, напрыклад?

- Усё было адназначна, і здзіўлення ў мяне не ўзнікла. Усё проста растлумачыць і лагічна, усё было відаць па выступленнях кожнага спартсмена.

Ад цябе нам асоба цікава пачуць меркаванне аб Рамане Хартановічы, аб яго выніках, рэкордзе Беларусі, які ён перапісаў. Ты бачыў яго ў справе?

- Так. Не буду нікога абмяркоўваць. Рома малайчына, вызначана. Нізкі паклон яго трэнеру, яны імкнуцца. Але, разумееце, юнацкі спорт – гэта такі ўзрост, калі ты не ведаеш, як і што будзе далей. Калі казаць пра 1.5 і 1.75-кілаграмовыя дыскі, то іх можна кідаць сілай, але 2 кілаграма трэба кідаць галавой, разумець, што трэба рабіць, каб ён цябе не парваў.

Але мы можам, зыходзячы з тваіх слоў, адпісаць камплімент Жэне Багуцкаму, які ў юніёрскім узросце ўзяў «двойку» і паказваў дастойныя метры?

- Так, вядома, Жэня прыгажун. Ён вялікі хлопец, у яго шмат што можа атрымацца. Толькі не варта забываць, што я неўзабаве прыйду (смяецца).

Здаровай канкурэнцыі ніхто не адмяняе, так?

- Так. Я на месцы не стаю, гэта не адмяняецца.

Мы заўсёды рады здаровым амбіцыям, якія чымсьці падмацаваны. Калі ты кінуў 43 метра «тройку», то гэта тваё, і зразумела, што ты працуеш, як і ўсе. Раней Вадзім Дзевятоўскі і Іван Ціхан пастаянна зарубаліся. Яны адзін аднаго дзякавалі за працу.

- У гэтым усё і заключаецца. Аднаму вельмі цяжка справіцца. Я ў юнацкім і юніёрскім узросце, можна сказаць, кідаў адзін. На апошні год падцягнуўся Жэня. Апярэджваў я тады ўсіх на метраў дзесяць. Я маральна патухаў. А калі зяўляюцца сапернікі, цікавасць узрастае. Ты ўсведамляеш, што з кожнай трэніроўкай твой сапернік трэніруецца больш. Ты пачынаеш улівацца, цягнешся, аддаешся, ад чаго ёсць нармальны вынік.


Ты сказаў пра метры «тройкай» і гэта круты вынік. Але зіма – час вагаў і абёмаў (нагадаем, што інтэрвю рабілася 13 студзеня). Якім паказчыкам са штангі можаш пахваліцца: у прысяду, рыўку, у чымсьці іншым?

У мяне няма залімітавых вынікаў. 200 кілаграм я прысяду, 300 – паўупрысяд на пяць разоў зраблю. Цяга спіной – 320 кілаграм асабісты рэкорд, але мне тады было 18 гадоў. Зараз робім акцэнт на абёмы, а не на вагавыя рэкорды. Напрыклад, ставім 180 кілаграм і выконваем больш паўтораў.

Скажы, чаго ты жадаеш лёгкай атлетыцы ў 2020 годзе?

- Галоўнае – здароўе ў нашай нялёгкай справе, а астатняе ўсё будзе. Яшчэ жаданне і ўпартасць.

Вось такім атрымалася інтэрвю з нашым спартсменам. Хай і невялікае, але ёмістае і па справе. Вясной 2020 года ўвесь свет быў ахутаны пандэміяй каронавіруснай інфекцыі, якая ўнесла карэктывы абсалютна ў кожную сферу дзейнасці. Спорт – не выключэнне. Але цяпер асабліва хочацца пажадаць нашым спартсменам моцнага здароўя, ажыццяўлення ўсіх планаў і задумак. Хай 2020 год так і не стаў алімпійскім, але мы верым, што ён зробіць нас толькі мацней!

 

КАЛЕНДАРЬ МЕРОПРИЯТИЙ
ИНФОРМАЦИОННЫЕ ПАРТНЕРЫ