Пра тое, як сябе і сваіх балельшчыкаў на першых анлайн-спаборніцтвах парадаваў штурхальнік ядра Алег Тамашэвіч, прапанавала ўспомніць газета "Спартыўная панарама". Адправіўшы снарад на 20.10, ён усталяваў асабісты рэкорд. Праўда, афіцыйна дадзены паказчык залічаны не будзе з-за адсутнасці турніру ў афіцыйным календары, але галоўнае –  гэта атрыманая ўпэўненасць у сваіх сілах.

Калі даведаліся, што з'явіцца магчымасць адчуць хоць невялікі спаборніцкі тонус, абрадаваліся?

- Вядома, з'явіўся большы інтарэс у параўнанні са звычайнымі трэніроўкамі. Заўсёды добра з кімсьці зарубіцца, паглядзець, на што гатовы пасля трэніровак. Зараз стартаў, на жаль, з-за пандэміі няма. Фармат турніру атрымаўся займальным.

Вынік за 20м –  гэта тое, да чаго імкнуліся?

- Так. Асабліва не рваўся на далёкія метры, але хацелася паказаць лепшыя вынікі, чым былі ў гэтым годзе. Зрэшты, лічу, магу штурхаць далей, што і паказваў на трэніроўках. Гэта не мяжа магчымасцяў нават на сённяшні дзень.

Магчыма, ёсць падспудная думка, што сягоння няма сэнсу некуды рвацца?

- Па-рознаму бывае. Калі штурхаеш за 20м, то ўжо думаеш, што трэба крыху дапрацаваць і вынік будзе яшчэ лепш. Здаецца, вось дадам кісцю ў фінале штуршка –  і ядро паляціць на 50 –  60 см далей. З іншага боку, разумею, што Алімпіяду і чэмпіянат Еўропы адмянілі. Але лічу, што калі цяпер пачаць паказваць далёкія метры, то потым будзе прасцей выступаць на буйных спаборніцтвах. Адной з галоўных мэтаў для сябе бачу трапленне на Гульні ў Токіа, таму хачу ўжо пры першай магчымасці выканаць нарматыў ад 1 снежня (для гэтага трэба адпраўляць снарад на 21.10м.–  Заўвага «СП»).

Вы спаборнічалі ў пары з Дзмітрыем Карпуком. Здалося, у яго прысутнічала вялікая нервовасць, шмат чаго не атрымлівалася.

- Калі шчыра, я не глядзеў. Мне было б нашмат больш прыемна спаборнічаць у адным сектары. А так я штурхаў у Віцебску, ён –  у Брэсце. Ды і наогул, звычайна не гляджу на тое, як працуюць супернікі, таму што заходжу ў сектар са сваімі думкамі і стараюся на іх канцэнтравацца. Зразумела, што псіхалагічная барацьба таксама прысутнічае, але пра гэта пачынаю задумвацца ўжо па ходзе спаборніцтваў. Часам, вядома, вынікі сапернікаў вельмі матывуюць, і тады атрымоўваецца рабіць лепшыя спробы.

Пасля адмены Алімпіяды лёгкаатлеты спадзяваліся, што будзе магчымасць прыняць удзел у чэмпіянаце Еўропы…

- Моцна расстроіўся, калі даведаўся пра адмену чэмпіянату Еўропы. Атрымліваецца, што сезон пройдзе без ключавых стартаў. Вельмі хацелася б на сябе паглядзець у барацьбе з дарослымі спартсменамі на міжнародным узроўні. Так, у Беларусі ёсць канкурэнцыя, але на сусветных стартах такімі штуршкамі нікога не здзівіш –  там адпраўляюць снарады за 22м. Безумоўна, калі ў адным сектары з табой дэманструюцца гэтак высокія вынікі, то прысутнічае вялікая матывацыя.

Гэтай зімой вы пацвердзілі званне чэмпіёна краіны ў памяшканні. Наколькі гэта было важна?

- Я б не занёс сабе гэты старт у актыў, так як не паказаў добрага выніку. Не выклаўся так, як мог, хоць быў гатовы штурхаць за 20м. Калі коратка, то зімовы адрэзак сезона атрымаўся нездавальняючым, і нават першае месца на чэмпіянаце Беларусі не змякчыла адчуванняў.

Наколькі цяперашняя эпідэміялагічная сітуацыя адбілася на трэніровачным працэсе?

- Нейкія змены давялося ўнесці, але ў цэлым усё добра. Зараз знаходжуся на зборы ў Крыжоўцы, гэта недалёка ад Ратамкі. Затым еду ў Стайкі. Вельмі рады гэтаму. Там рыхтаваўся да юніёрскага чэмпіянату Еўропы, і ўсё спадабалася. Да гэтага быў на зборах у расійскім Адлеры і ў Балгарыі, так што ёсць з чым параўноўваць. У Стайках добрая інфраструктура, выдатная атмасфера. Прыемна разумець, што тут трэніруюцца лепшыя “зборнікі” краіны не толькі ў лёгкай атлетыцы, але і ў іншых відах спорту. Калі знаходзішся побач з імі, адчуваеш, што ты чагосьці ўжо дасягнуў, і на цябе спадзяюцца, таму нельга спыняцца.

Зразумела, што цяпер складана казаць пра спаборніцкія планы, але ўсё роўна павінны быць нейкія арыенціры. Якія на дадзены момант у вас?

- Безумоўна, спадзяюся, што ў жніўні адбудзецца чэмпіянат Беларусі і мне ўдасца пазмагацца з усімі нашымі моцнымі хлопцамі: Аляксеем Нічыпарам, Дзмітрыем Карпуком, Аляксеем Александровічам. Апошні з'яўляецца маім напарнікам, пастаянна разам трэніруемся. Таксама разлічваю, што бліжэй да канца лета ўдасца выехаць на нейкія камерцыйныя старты.